Η ΩΡΑΙΑ ΤΡΕΛΑ

Πότε γίναμε τόσο "λογικοί" οι άνθρωποι; Πότε χάσαμε την ικανότητα να γελάμε , να αυτοσαρκαζόμαστε, να παίζουμε σαν τα παιδιά, να ερωτευόμαστε με αθωότητα, να αγαπιόμαστε με πάθος; 

Πότε γίναμε σκλάβοι των πρέπει; 

Πότε, ποιά στιγμή αποκτήσαμε σκληρό κοστούμι ακόμα και για την χαρά μας και την βάλαμε και αυτή στην σύμβαση; 

«Πρέπει να χαίρεσαι με αυτόν τον τρόπο!» 

Όχι! Δεν πρέπει! 

Θέλω να χαίρομαι με ό,τι λαχταρά η καρδιά μου.

Θέλω,  και είναι ωραίο όλοι να θέλουμε να χαιρόμαστε με ο,τι λαχταρά η καρδιά μας. 

Κι επειδή είμαι και ιδιαιτέρως κεφάτη σήμερα θα πω: Σεβασμός στην τρέλα του άλλου αρκεί να μην βλάπτει άλλο πλάσμα ...

Η ωραία τρέλα χρειάζεται στην ζωή μας , 

ως αλατοπίπερο για την άνοστη πραγματικότητα.

Και την θέλουμε!